Een verzekeringsarts laat zijn sleutelbos met autosleutel in de voordeur zitten. Daarop wordt zijn dure lease-auto gestolen. Kan zijn werkgever de dagwaarde van de auto terugeisen?
De sleutelbos per ongeluk in de voordeur laten zitten, het overkomt iedereen wel eens. Voor een verzekeringsarts had het grote gevolgen, want aan de bos zat de sleutel van zijn lease-BMW, die pardoes werd gestolen.
Zijn werkgever – een pensioenfonds – eiste daarop terugbetaling van de dagwaarde van de auto, maar liefst 29.000 euro. Na een paar maanden werd de auto teruggevonden en verkocht voor 17.500 euro. De arts bleef volgens zijn werkgever aansprakelijk voor de restschuld van € 11.500. De arts stapte naar de rechter en de zaak belandde uiteindelijk bij de Hoge Raad.
Wat staat er in de polisvoorwaarden?
In de verzekeringspolis staat dat de verzekeraar niet uitkeert bij schade ontstaan door schuld, opzet of grove roekeloosheid. De leasemaatschappij keert niet uit als er sprake is van ‘opzet, grove schuld, grove roekeloosheid of onzorgvuldig handelen van de verzekerde zelf’. Volgens de verzekeraar en de werkgever handelde de arts roekeloos en onzorgvuldig.
Hoe oordeelt de Hoge Raad?
De Hoge Raad oordeelt dat de arts een verwijt kan worden gemaakt, maar dat deze niet ernstig is. De verzekeraar kan zich daardoor niet beroepen op roekeloosheid of opzet.
Ook oordeelde de Hoge Raad over de vraag of de arts had kunnen weten dat hij niet verzekerd was tegen eigen onzorgvuldig handelen. De Hoge Raad vindt van niet. De arts mocht de auto privé gebruiken en de verzekering was afgesloten door de werkgever. Daardoor is er zo’n duidelijke relatie tussen de diefstal en de arbeidsovereenkomst dat de medewerker niet persoonlijk aansprakelijk gesteld kan worden.
De gestolen BMW bleek niet all-risk verzekerd te zijn. Daarover oordeelde de Hoge Raad dat de arts dit niet kon weten, en dat het ook niet zijn verantwoordelijkheid is om dit uit te zoeken.
In het kader van goed werkgeverschap mag een medewerker niet zomaar blootgesteld worden aan grote risico’s. Helemaal niet als die met een andere polis eenvoudig te vermijden zijn. De Hoge Raad stelde de werkgever daarom in het ongelijk.